آسیب‌های آلودگی صوتی و بوقزدنهای نابجا
دردسرهای زبان صوتی ترافیک برای شهروندان
گروه اجتماعی – موضوع گزارش این هفته «بوق‌زدن» است؛ بله، همین بوقی که خیلی از ما فرهنگ استفاده از آن را نداریم و البته برخی هم نمی‌دانیم که نحوه درست استفاده کردن از آن چگونه است. برای اثبات این ادعا هم کافی است سری به یکی از خیابان‌های پر رفت و آمد شهرمان بزنیم؛ چند دقیقه‌ای را پشت یک چهار راه یا دور میدان بایستیم یا گوش‌هایمان را نسبت به شنیدن بوق‌ها حساس‌تر کنیم. آن موقع متوجه می‌شویم که خواسته و ناخواسته به یک رفتار نادرست ترافیکی عادت کرده‌ایم.
به گزارش پایگاه خبری پلیس به نقل از هفته نامه امین جامعه، بوق‌زدن همان‌قدر که می‌تواند ثمربخش باشد، می‌تواند به افزایش آلودگی صوتی محیط پیرامون‌مان بینجامد؛ آلودگی که به چشم نمی‌آید، اما آثارش در روح و روان‌مان تأثیرات مخربی ایجاد خواهد کرد. شاید کمی سخت باشد، اما با افزایش آگاهی‌مان و توجه به حقوق دیگران، می‌توانیم کمتر بوق بزنیم و شهری سالم‌تر داشته باشیم. در ادامه بیشتر به این موضوع می‌پردازیم.
محصول توسعه شهرنشینی
آلودگی‌های صوتی محصول توسعه شهرنشینی است و هر روز بیش از روز قبل، بر آرامش و سلامت شهروندان اثر سوء می‌گذارد و زندگی را بر آنان مشکل‌تر می‌کند.
دکتر خسرو گورابی اودیولوژیست و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، درباره آلودگی‌های صوتی می‌گوید: بعد از آلودگی‌هوا، مهم‌ترین آلودگی که سلامت انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، آلودگی صدا است.
وی آلودگی را نتیجه شهرنشینی و زندگی صنعتی می‌داند و می‌افزاید: آلودگی صدا طبیعت زندگی شهرنشینی و صنعتی است. ما نمی‌توانیم زندگی صنعتی داشته باشیم و سروصدا نداشته باشیم، اما می‌توانیم آن را تحت کنترل درآوریم و عرصه را بر خود تنگ نکنیم.
به گفته وی، ما در بسیاری از موارد بی‌احتیاطی می‌کنیم؛ حالا چه در تولید و چه در میزان حضور در محیط‌های پر سروصدا، چه در پیشگیری از مشکلاتی که آلودگی‌های صوتی ایجاد می‌کند و چه در مورد درمان بیماری‌های ناشی از آن.
دکتر گورابی آلودگی صوتی را اینچنین تعریف می‌کند: هر صدایی که موجب شود صورت خود را در هم بکشید و احساس ناراحتی کنید، آزاردهنده است و آلودگی صوتی محسوب می‌شود.
سقف شدت مجاز صدا
رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی ایران، در مورد میزان شدت صداها می‌افزاید: در حالت معمولی وقتی صحبت می‌کنیم و طرف با گوش سالم آن را به‌راحتی می‌شنود، شدت صدای آن ۵۵ تا ۶۰ و حداکثر ۶۵دسیبل است. این صدا به‌راحتی شنیده می‌شود و مخاطب آزار نمی‌بیند؛ این شدت تا ۸۵دسیبل هم قابل‌تحمل است و اگر کسی در یک محیط پرسروصدا کار کند و شدت آن ۸۵دسیبل باشد، می‌تواند یک نوبت کاری هشت‌ساعته را بدون دردسر فعالیت کند و هیچ مشکلی برای شنوایی‌اش پیش نیاید. این استاندارد جهانی است و ایران هم آن را پذیرفته است و در منابع علمی ما هم آمده که سقف صدای استاندارد ۸۵دسیبل است.
دکتر گورابی ادامه می‌دهد: افزایش صدا لگاریتمی است، یعنی اگر دو یا سه نفر با هم با شدت ۸۵دسیبل صحبت کنند، شدت صدای آن‌ها جمع‌جبری نمی‌شود که مثلا ۲۰۰ باشد. صداها اگر جمع شود، اندکی بیشتر از ۸۵خواهد شد(مثلا ۸۶دسیبل)؛ درنتیجه هر یک دسیبل افزایش، یعنی تعداد زیادی صدا دارای فشارهای صوتی. با این حساب بین ۸۵ تا ۹۰دسیبل تفاوت فشار بسیار زیاد می‌شود.
آلودگی در محیط‌های شهری
عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی شنوایی‌شناسی ایران می‌افزاید: ملاک ما برای شنیدن حداکثر صدای مناسب انسان ۸۵دسیبل است و اگر این صدا در محیطی بالاتر رود، برای متعادل‌کردن آن باید تمهیداتی اندیشیده شود. این تمهیدات باید نخست از منبع آن مورد توجه قرار گیرد؛ به‌این‌ترتیب که صدای موتور خودرو، فن و هر وسیله‌ای که تولید می‌شود، باید کنترل شود؛ اگر نمی‌توانیم شدت صدا را کنترل کنیم، باید میزان مواجهه با آن صدا را کاهش دهیم و اگر نمی‌توانیم کمتر درمعرض صداهای شدید قرار بگیریم، دست‌کم باید از محافظ‌های شنوایی استفاده کنیم.
وی در مورد شرایط آلودگی‌های صوتی در محیط‌های شهری اضافه می‌کند: در محیط‌هایی مثل چهارراه‌ها، گاه ۹۰ تا ۱۰۰دسیبل شدت صدا وجود دارد که برای عابران نیروهای پلیس، مغازه‌داران، رانندگان و تمامی کسانی‌که از آنجا عبور می‌کنند، ایجاد مزاحمت می‌کند.
مشکل روانی بوق‌زدن
علت بوق‌زدن ممتد برخی افراد چیست و چرا هنگام ترافیک و سدمعبر صدای همه درمی‌آید و نمی‌توانند صبرداشتن را امتحان و تجربه کنند و اکثر رانندگان پشت فرمان بی‌حوصله و بی‌طاقت هستند؛ چرا این امر در جامعه ما رواج دارد؟
دکتر شهناز قائدشرفی ضمن بیان این مطلب اظهار می‌کند: تا زمانی‌که مردم هنگام رانندگی قصد جلوزدن از یکدیگر را دارند، پس بنابراین بی‌رویه هم بوق می‌زنند.
وی می‌افزاید: برخی از مردم ما اصول رانندگی را به‌درستی یاد نگرفته‌اند؛ حال آنکه بدون شک افراد باید بیاموزند که به‌عنوان نمونه نزدیک بیمارستان یا مدارس و دانشگاه‌ها و مراکز مشابه بوق نزنند.
وی ادامه می‌دهد: به‌راستی آیا زمانی‌که ترافیک سنگین یا راه مسدود است، بوقزدنهای بیجا فایده‌ای دارد؟ این درحالی است که متأسفانه برخی افراد به‌جای ایستادن و صبرکردن در ترافیک یا برای عبور عابران، بی‌رویه بوق می‌زنند.
وی خاطرنشان می‌کند: تمایل به بوق‌زدن زیاد نوعی اختلال روانی به‌شمار نمی‌رود، بلکه نوعی کج‌رفتاری است.
ترافیک، ریشه آلودگی‌های صوتی
دکتر عبدالحمید حسین‌نیا متخصص بیماری‌های گوش، حلق و بینی نیز ریشه آلودگی‌های صوتی در تهران را ترافیک سنگین و نامتناسب خیابان‌های این شهر می‌داند و می‌گوید: رانندگان تهرانی، از بوق به‌مثابه سمبل زبان صوتی ترافیک استفاده می‌کنند. وی در سال۱۳۷۸ تحقیقی در خیابان‌های نازی‌آباد و میرداماد در جنوب و شمال تهران انجام داد که مشخص کرد در یک خیابان تهران، در شبانه‌روز هر فرد به‌طور میانگین حدود ۹۰هزار بار صدای بوق می‌شنود که این آمار باتوجه به افزایش چشمگیر تعداد خودروها در تهران، مطمئنا تا امروز چندبرابر شده است. براساس تحقیقات دکتر حسین‌نیا، همچنین هر دقیقه ۶بوق به‌عنوان ضربه‌ای صوتی به گوش‌‌های هر شهروند تهرانی وارد می‌شود.
بوق باید چقدر صدا تولید کند؟
بوق وسیله‌ای است هشداردهنده که رسیدن یا حضور وسیله نقلیه را به دیگران خبر می‌دهد. همه خودروها، کامیون‌ها، کشتی‌ها، قطارها و در برخی مواقع دوچرخه‌ها، ملزم به داشتن بوق هستند.
الیور لوکاس دانشمندی از شهر بیرمنگام انگلیس، برای نخستین‌بار این وسیله را در سال۱۹۱۰ میلادی اختراع و به جهان معرفی کرد تا تردد خودروها را به عابران پیاده هشدار دهد. بعدها بیشتر خودروها به بوق‌های الکتریکی مجهز شدند تا در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار گیرند. بوق استاندارد ازطریق قطع و وصل الکترومغناطیسی کار می‌کند. طبق مقررات راهنمایی و رانندگی، صدای بوق خودروهای معمولی باید بین ۸/۱تا ۵/۳کیلوهرتز و ۱۱۲دسیبل باشد.
چه موقع در رانندگی بوق بزنیم؟
ظاهرا جواب این سؤال ساده است؛ به‌طورکلی بوق وسیله‌ای است که راننده یک خودرو برای اعلام هشدار به دیگر خودروها یا عابران پیاده از آن استفاده می‌کند؛ مثلا اگر یک خودروی درحال حرکت دچار نقص فنی شده، می‌تواند با بوق‌زدن به دیگران وضعیت خود را به‌سرعت اطلاع دهد و مانع از بروز حادثه شود یا اگر هنگام رانندگی یک خودرو به‌صورت غیرمنتظره و خطرناک نزدیک وسیله نقلیه شما شد، می‌توانید با بوق‌زدن به او هشدار دهید تا در مسیر خودش حرکت کند و به شما نزدیک نشود. مثال خوب دیگر اینکه برخی از عابران هنگام عبور از خیابان، متوجه خودروها نیستند و بوق‌زدن می‌تواند حضور و تردد خودروها را به آن‌ها هشدار دهد. این‌ها ازجمله مواردی هستند که استفاده از بوق را برای راننده‌ها ملزم می‌سازد. بوق‌زدن بجا و درست می‌تواند از بروز یک تصادف یا حادثه ناگوار جلوگیری کند. یادتان باشد که بوق یک وسیله هشداردهنده است، نه یک وسیله خبرکننده یا اعتراضی!
انتهای خبر // پایگاه خبری پلیس ایران
دیدگاه‌ها